Prolog

Nie denerwuj się tak, Tina. Use a little patience... xD No masz ten prolog. Szczerze to chciałam go opublikować jutro/po jutrze, ale jak tak prosisz... Za to na I rozdział poczekasz dłużej! Uprzedzę tylko, że całe opowiadanie jest utrzymane w trochę innym nastroju niż prolog, jest bardziej... A co tam, nie powiem wam. Przecież lubicie niespodzianki, prawda?? ;) No i tak jakoś ten prolog wyszedł trochę krótki... :/

NA POCZĄTEK

                Odkąd nauczyłam się w miarę dobrze pisać zawsze chciałam stworzyć książkę. Już wiele razy podejmowałam próbę, ale nigdy mi nie wychodziło. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że można np. prowadzić bloga. Jak już zapewne wiecie to staram się spełniać marzenia, więc chyba jeden cel mogę spróbować osiągnąć. ;)

WPROWADZENIE

                To opowiadanie to jeden z fanfików, których tak dużo już się naczytałam. Nadałam mu tytuł "Welcome to the jungle & Dazed and Confused". Zdaję sobie sprawę, że te dwa zespoły, które są tutaj głównymi bohaterami istniały w zupełnie innych latach, ale postanowiłam zrobić coś takiego, że jednak występują w składzie, który przyniósł im największą sławę, w tym samym roku. Czaicie?? Naprawdę dużo kosztowało mnie dopasowanie wszystkich wątków w ten sposób, aby odpowiadały dacie. Chodzi mi oto, żeby np. nie grali piosenek, które napisali jak mięli o  dziesięć lat więcej niż mają obecnie w tym tekście. Opowiadanie jest częściowo oparte na faktach. Liczę na to, że docenicie mój trud i Wam się spodoba. Serdecznie proszę o komentarze, ponieważ chcę wiedzieć czy Wam się podoba i czy przypadkiem nie poprowadzić akcji tak, abyście byli zadowoleni.

PROLOG

                W  Whiskey a go go siedziało przy stoliku dwóch mężczyzn. Jeden z nich miał o wiele więcej ciemnych włosów, niż drugi. Chociaż ten drugi ich właściwie w ogóle nie miał… Siedzieli w najbardziej oddalonym punkcie od wejścia. Zapewne obawiali się szpiegów, którzy mogli niespodziewanie wyskoczyć z zza rogu i ich zaatakować przy użyciu np. paralizatora. Znaczy się tak myślał brunet. W sumie to przez moment sam się zastanawiał, dlaczego jego rozmówca zajął stolik tak daleko od wejścia, skoro i tak pewnie szybko poradziłby sobie nawet z rozwścieczonym Axl’em. Chociaż nie… Z rozwścieczonym Rose’m nikt by sobie nie poradził. Nawet on sam (tj. Rose).

                Mężczyźni rozmawiali szeptem co jakiś czas rozglądając się dookoła, aby upewnić się czy nikt ich nie podsłuchuje. Nachylali się nisko nad stolikiem. Czyli brunet siedział tylko trochę przygarbiony, a łysy  facet siedzący naprzeciwko niego prawie leżał na blacie. Co jak co, ale Kudłacz był o wiele mniejszy niż ów łysol. Wymienili już całkiem sporo zdań, aż w końcu zbliżyli się do końca rozmowy.

- Dobra. Niech będzie, że go wezmę. – powiedział brunet.

- No ja myślę! W takim razie „Get the money, motherfucker, cause I got no more panience…”* – wysyczał drugi rozmówca.

Mniejszy chłopak głośno przełknął ślinę i wyciągnął z kieszeni plik pieniędzy. Miał tylko nadzieję, że chłopaki się nie dowidzą, bo wtedy to by już na pewno było by po nim. A on przecież miał jeszcze tyle planów! Chciał spełniać marzenia! Chciał napisać podręcznik dla alkoholików! Już nawet wymyślił tytuł – „1000 Najlepszych Alkoholów Na Świecie – czyli czego trzeba spróbować przed śmiercią”!

                Drżącą ręką podał pieniądze mężczyźnie. Tamten uśmiechnął się szeroko i wyszedł. Kudłacz osiągnął już cel poboczny i mógł zająć się celem głównym. Zamówił jakiegoś drinka. Nie ważne jakiego. Ważne, że z alkoholem! Rozkoszował się smakiem i czekał, aż ktoś się do niego przysiądzie. Nie potrwało to długo zanim jeden z miejscowych pijaków zajął miejsce naprzeciwko niego.

                Tymczasem Duff i Izzy postanowili się czegoś z rana napić. Zadowolili się tylko piwem, ale i tak to sprawiło im przyjemność. Po co leczyć kaca, skoro i tak zaraz się go będzie miało ponownie? – Z takim przekonaniem wszyscy członkowie zespołu budzili się każdego południa (w ich mniemaniu rana…).

*Double Talkin’ Jive – Guns N’ Roses